Πάντα περιπλανώμενος,
εδώ κι εκεί γυρίζω
τι έκανα της μοίρας μου
και μ’ έχει να δακρύζω.

Μια μέρα δεν εγνώρισα
να `ναι καλή για μένα,
τα όνειρα που έφτιαχνα
επήγανε χαμένα.

Κι απελπισμένος βρίσκουμαι
σε τούτον τον πλανήτη,
γιατί να με περιφρονούν
και να με λεν’ αλήτη.