Σού `ταξα την καρδιά μου, κόρη της ανατολής
τα ρόδια απ’ τη ροδιά μου κι όλα τ’ άνθη της αυλής.

Μα κρύωσε η νύχτα η γλυκιά μας η σιγή
μου είπες καληνύχτα και ράισε η γη.

Σού `ταξα την καρδιά μου δίπλα στην ακρογιαλιά
πήρες την ευωδία μου κι έφυγες για μακριά.

Τι να την κάνω μια καρδιά
πού `χασε όλη τη σοδειά
σε μια στιγμή
χίλια δεντριά κοπήκανε μαζί.