Που `σουν εψές ντουντού ν'αμάν , που `σουν εψές λεβέντη μου
κι αντιπροψές καλέ μου, τι καλά το λέει τ’ αηδόνι.

Εψές ήμουν ντουντού ν'αμάν , εψές ημούν στους ουρανούς
κι αντιπροψές στους Άγιους, τι καλά το λέει τ’ αηδόνι.

Τον Άγγελο ντουντού ν'αμάν, τον Άγγελό μου φίλευα
και το Χριστό κερνούσα, τι καλά το λέει τ’ αηδόνι.

Και την κυρά ντουντού ν'αμάν, και την κυρά την Παναγιά
την επαρακαλούσα, τι καλά το λέει τ’ αηδόνι.

Για να μου δώ ντουντού ν'αμάν, για να μου δώσει τα κλειδιά
κλειδιά του παραδείσου, τι καλά το λέει τ’ αηδόνι.

Ν’ ανοίξω το ντουντού ν'αμάν, ν'ανοίξω τον παράδεισο
να μπω να σεργιανίσω, τι καλά το λέει τ’ αηδόνι.

Να δω που κα ντουντού ν'αμάν, να δω που κάθοντ’ οι φτωχοί
που κάθοντ’ οι αρχοντάδες, τι καλά το λέει τ’ αηδόνι.

Στον ίσκιο κα ντουντού ν'αμάν, στον ίσκιο κάθονται οι φτωχοί
στον ήλιο οι αρχοντάδες, τι καλά το λέει τ’ αηδόνι.

Και τους φτωχούς ντουντού ν'αμάν, και τους φτωχούς παρακαλούν
και τους παρακαλούνε, τι καλά το λέει τ’ αηδόνι.

Δώστε φτωχοί ντουντού ν'αμάν, δώστε φτωχοί τον ίσκιο σας
και πάρτε τα φλουριά μας, τι καλά το λέει τ’ αηδόνι.