Εγώ `μουνε που σ’ αγάπουνα και με περιφρονούσες
τώρα πονείς και `γώ γελώ, όπως και συ εγελούσες.

Ανάθεμά σε `σέ και `μέ και πάλι εσέ και `μένα
κι ακόμα άλλη μια φορά και όχι κακό για `μένα.

Εσένα βγαίνει σκότωμα και `μένα βγαίνει σφάμα
για δεν εκαταλάβαμε εις τον έρωντά μας πράμα.

Κάνω κατάρα να σε ιδώ στον έρωτα ζητιάνα
και να `χεις μόνο σύντροφο τον πόνο και το κλάμα.

Πάρε τσ’ ελπίδες από `μέ όπως και `γώ τσι πήρα
κι ας πω πως έπαιξα χαρτιά κι έχασα την παρτίδα.