Εκεί που ο αγέρας δε φυσά
κι ούτε βοριάς σφυρίζει.
Εκεί που φτάνει τ’ όνειρο
και ξεγνοιασιά χαρίζει.

Εκεί ψηλά στα σύννεφα που δε μετριέται ο χρόνος
θέλω να χτίσω μια φωλιά να μη με φτάνει ο πόνος.

Ζωή γεμάτη συμφορές.
Καρδιά μαχαιρωμένη.
Απ’ τους πολλούς τους στεναγμούς
τίποτα πια δεν μένει.

Δεν έχουν μείνει δάκρυα ο ήλιος να στεγνώσει.
Ας ήταν Θεέ μου η βραδιά για με μη ξημερώσει.