Εγώ `μουνε ο ασκιανός κι η δροσερή σου μέρα
κι εδά μου λες μαργώνεις με και στάσου πέρα πέρα.

Εγώ `μαι που τα γέμιζα χαρές τα όνειρα σου
κι εδά πονώ και το θωρρείς μα διώχνεις με μακριά σου.