Τέσσερα τζιαι τέσσερα γίνουνται οκτώ
τεσσέρα παλικάρκα πάσιν στον πόλεμον.

Στο δρόμον που πααίνασιν μα επεινάσασιν
τζι' εκάτσασιν να φάσιν τζιαι εδιψάσασιν.

Γυρεύκουν νά ’βρουν βρύσην απάνω στο βουνόν
τζ’ ήβρασιν έναν λάκκον των εκατόν ορκών.

Eρίψαν το λαχνίν τους πκοιός έν’ να κατεβεί
τζι' έπεσε ο κλήρος παστό μιτσήν παιδίν.

Δέστε με αδέρφκια μου τζι’ εγιώ να κατεβώ,
μες στο ερημολάτσιν να φκάλω το νερόν.

Tζιαι τότες τα αδέρφκια του τον σφικτοδέσασιν,
μες στο ερημολάτσιν τον κατεβάσασιν.

Eφκάρτε με αδέρφκια μου γιατ’ ήβρα το νερόν
έν’ κότσινον τζιαι μαύρον μα τζιαι φαρματζιερόν.

Ώσπου να τον τραβήσουσιν τζιαι να τον φκάλουσιν
οι όφεις τζιαι τα φίδκια τον μισοφάασιν.

Να πείτε της μανούλας μου στα μαύρα να ντυθεί
γιατί τον γιον της τον μιτσήν εν θα τον ξαναδεί.