Έχει αξία πιο πολύ
το τελευταίο δάκρυ
που σταματά και κρουσταλιά
στων αμμαθιών την άκρη.

Μ'έκανε η μοίρα βασιλιά
στου στεναγμού το θρόνο
σ'άλλους να δίνω τη χαρά
και `γω να ζω στον πόνο.