Είναι στιγμές που πέφτω χαμηλά
και άλλες τόσες που σηκώνομαι ξανά.
Είναι στιγμές που τα λόγια τελειώνουν
εκεί που όλα τα όμορφα θολώνουν.

Όσα κι αν πέρασα δε γυρίζω πίσω
κι απ’ τα θεμέλια τη καρδιά γκρεμίζω.
Όσα κι αν έκρυβα μέσα στη ψυχή μου
όλα τα κλείδωσα μαζί με τα γιατί μου.

Μια καρδιά, μια ψυχή, για πάντα κλειδωμένη
μέσα στα στήθια χάνεται.
Η πληγή απ’ το παρελθόν πάλι με θέλει
και με λυγμούς αισθάνομαι.
Μια καρδιά, μια ψυχή, στα δύσκολα χαμένη
και σε παγίδες πιάνεται.
Μια γυμνή αγκαλιά σε ένα τσιφτετέλι
τώρα μόνος χάνομαι, τώρα μόνη χάνεσαι.

Είναι φορές που θυμώνει η καρδιά
και άλλες τόσες που κερδίζει η μοναξιά.
Είναι βραδιές που δεν ξημερώνουν
εκεί που όλα φωνάζουν και πληγώνουν.

Όσα κι αν πέρασα δε γυρίζω πίσω
και σε μαχαίρια τη πλάτη μου γυρίζω.
Θα σου μιλάω μη χαθείς, ψυχή μου,
τώρα που έμεινα εγώ με τη ζωή μου.

Μια καρδιά, μια ψυχή, για πάντα κλειδωμένη
μέσα στα στήθια χάνεται.
Η πληγή απ’ το παρελθόν πάλι με θέλει
και με λυγμούς αισθάνομαι.
Μια καρδιά, μια ψυχή, στα δύσκολα χαμένη
και σε παγίδες πιάνεται.
Μια γυμνή αγκαλιά σε ένα τσιφτετέλι
τώρα μόνος χάνομαι, τώρα μόνη χάνεσαι.