Άνοιξε πόρτα της ξανθής, πόρτα της μαυρομάτας,
πόρτα της γαϊτανόφρυδης και της παιγνιομάτας.

Ποιος είσαι συ και πως σε λεν', ν’ ανοίξω να μπεις μέσα;

Εγώ ήμουν που σου τα `φερνα τα ρόδα στο μαντήλι,
τα ρόδα τα τριαντάφυλλα και το φιλί στα χείλη.
Κι αυτό ξένον που ξεύρεις το, η γειτονιά σου το `πε.

Πες μου σημάδια του σπιτιού ν’ ανοίξω να μπεις μέσα.

Χρυσό καντήλι κρέμεται στη μέση του σπιτιού,
φεγγίσου και γυμνώνεσαι και κάμεις το σταυρό σου.
Κι αυτό ξένον που ξεύρεις το, η γειτονιά σου το `πε.

Πες μου σημάδια του κορμιού ν’ ανοίξω να μπεις μέσα.

Έχεις ελιά στο μάγουλο και μια στην αμασχάλη
κι ανάμεσα στα δυο, κι ανάμεσα στα στήθια σου,
τα στήθια το φεγγάρι...