Η νύχτα πέφτει παγερή
το δειλινό θλιμμένο,
το κρύο είναι τσουχτερό
κι άδικα περιμένω.

Κοιτάζω το ρολόι μου,
παίζω το κομπολόι μου
κάθε χάντρα κι ένας πόνος,
προδομένος φεύγω μόνος.

Βλέπω την ώρα που περνά
και την καρδιά μου μαύρη
σέρνω το βήμα μου αργό
στης νύχτας το σκοτάδι.

Κοιτάζω το ρολόι μου,
παίζω το κομπολόι μου
κάθε χάντρα κι ένας πόνος,
προδομένος φεύγω μόνος.