Δυο λόγια, φίλη, αδελφή,
δια την πρότασή σου:
Σ’ ευχαριστώ για την γραφή,
το δώρο πάρ’ το πίσου!

Για τον σκοπό που εννοείς,
είναι πολύ μεγάλο:
Κρίμα, στην άκρη της ζωής
τόσ’ αρχοντιά να βάλω!

Πέρασ’ η βρύσ’ η καθαρή,
το ρεύμ’ απεξηράνθη.
Μείναν οι βράχοι οι ξεροί,
δεν τους `ταιριάζουν τ’ άνθη!...

Αφού ως τώρα μια στιγμή
δεν καρτεράς ακόμα,
να βάλεις τ’ άνθος να κοσμεί
του τάφου μου το χώμα;

Θε’ να το βρουν ένα πουρνό
να `πούνε "Τον καημένο!
τον `θανατώναν ζωντανό,
τον κλαιν’ αποθαμένο!"