Μέρες άδειες χωρίς ουσία,
σπίτι εγώ και η μοναξιά
πονάει τόσο η απουσία
αυτή η σιωπή στα ξαφνικά.

Με ενοχλεί η ηρεμία
μου λείπει κάθε μας βραδιά,
η δική σου η παρουσία
στα δικά μου τα πρωινά.

Δύο μήνες λείπεις μα μοιάζουν χρόνια
που έχεις φύγει από εδώ
κι εγώ δεμένος στο παρελθόν μας
και στα δικά σου τα σ’ αγαπώ.
Δύο μήνες λείπεις και δεν αντέχω
λυγίζω, νιώθω θα τρελαθώ,
έλα καρδιά μου, όλα στα δίνω
και τη ζωή μου για να σε δω.

Νύχτες κρύες μόνο τσιγάρα
δικά σου έχω για συντροφιά
που τα καπνίζω στο κρεβάτι
απ’ τη δική σου την πλευρά.

Φίλους δεν βλέπω, τους αποφεύγω,
δεν απαντάω στα κινητά,
άδεια η ζωή μου, άδειο το σπίτι
χωρίς εσένα τελικά.

Δύο μήνες λείπεις μα μοιάζουν χρόνια
που έχεις φύγει από εδώ
κι εγώ δεμένος στο παρελθόν μας
και στα δικά σου τα σ’ αγαπώ.
Δύο μήνες λείπεις και δεν αντέχω
λυγίζω, νιώθω θα τρελαθώ,
έλα καρδιά μου, όλα στα δίνω
και τη ζωή μου για να σε δω.