Όσο περνάνε οι ημέρες,
τόσο το κλίμα είναι βαρύ
κι από τα δύσκολά μας χρόνια,
βγήκε ένα αντίο, σαν πνοή.

Τρεις φορές θα μ’ αρνηθείς,
τρεις φορές θα σε ξεχάσω
κι απ’ το ποτήρι της σιωπής
μισό θα πιω, μισό θ’ αδειάσω,
τρεις φορές θα μ’ αρνηθείς,
τρεις φορές θα σε ξεχάσω
κι αν πίσω μου ακολουθείς,
δε θα γυρίσω να κοιτάξω.

Βλέπω τον κόσμο, ακούω φωνές,
μα τίποτα δε μου θυμίζεις
όλα τα όνειρα του χτες
που έχασα ή ξαναρχίζεις.

Τρεις φορές θα μ’ αρνηθείς,
τρεις φορές θα σε ξεχάσω
κι απ’ το ποτήρι της σιωπής
μισό θα πιω, μισό θ’ αδειάσω,
τρεις φορές θα μ’ αρνηθείς,
τρεις φορές θα σε ξεχάσω
κι αν πίσω μου ακολουθείς,
δε θα γυρίσω να κοιτάξω.