Πάει κι έρχεται ο κόσμος
ταξιδιώτης των καιρών
σαν σκιές του καραγκιόζη
μέρα νύχτα στον ντορό.

Πάει κι έρχεται ο κόσμος
ακροβάτης σε σκοινί
κάθε ρόλος κι ένας δρόμος
στου μυαλού μου τη σκηνή.

Ανθρωπάκια από χαρτόνι
σε τρενάκι κουρδιστό
μοιάζει ψεύτικη η ζωή μας
σ’ ένα κόσμο δανεικό.

Πάει κι έρχεται ο κόσμος
στην οθόνη σου ζωή
κι ο καθένας παίζει μόνος
κι η αγάπη μοναχή.

Πάει κι έρχεται ο κόσμος
σαν παιχνίδι ηλεκτρικό
κι εγώ σ’ αγαπώ σαν στίχο
σε ρεμπέτικο παλιό.

Ανθρωπάκια από χαρτόνι
σε τρενάκι κουρδιστό
μοιάζει ψεύτικη η ζωή μας
σ’ ένα κόσμο δανεικό.