Όταν η ψυχή μου, σαν ένας βάτραχος, πηδάει στο τίποτα,
θα την ακούσετε να κοάζει, να κοάζει όλη τη νύχτα,
να κοάζει πάνω και κάτω, σε Δύση και σ’ Ανατολή,
ώσπου το μονότονο μάτι του φεγγαριού θα κλάψει
στα έλη,
ώσπου να πάψει ο τρόμος και ν’ αρχίσει η αιωνιότητα.