Στου κρεβατιού μου τη γωνιά κοιμούνται φίδια
πάνε δυο χρόνια που μου σάλεψε θαρρώ
όλα κοιμούνται και ξυπνούν και μένουν ίδια
κι οι εφιάλτες στήνουν μέσα μου χορό

Πόσες φορές έχω στον ύπνο μου πεθάνει
κάθε που πιάνει μία μπόρα δυνατή
πόσα ταξίδια που δεν έκανα έχω κάνει
και πως με μάγεψε μια νύχτα η ζωή

ρεφρέν

Χίλια κομμάτια του μυαλού μου οι ιδέες
άδεια καράβια στ’ ανοιχτά του Ινδικού
όλες οι μέρες που μου πέρασαν λαθραίες
άφησαν πίσω τους μια λάμψη θεϊκού

Έχει μουδιάσει το κορμί μου και πονάω
δεν με λυτρώνουν πια της νύχτας οι φωνές
ξέρω τον δρόμο και από εκεί γυμνός περνάω
κι αρχίζουν πάλι να με καίνε δυο φωτιές...