Απογειώνονται οι τρούλοι
στο μέγα μοναστήρι.

Μπρος στη Μεγάλη Πύλη
η θυσία, η πάλη
των απεργών, του ιερού θύματος
στα παρεκκλήσια η κραυγή
η πεισιθάνατος.

Στη λόχμη παραμονεύει το θηρίο
ο πόλεμος υπερτερεί
ο ποιητής μόνος στην κολυμπήθρα
του ακούει σιωπηλά

τη μελαγχολική αηδόνα
που στο υπερώο τραγουδεί

πάνω από τον μέγα οδυρμό
πάνω από τον γυναικωνίτη
που στηθοκοπιούνται οι ερωμένες.
Πάνω από τον χρυσό θόλο
του ζωγραφισμένου Παντοκράτορα
κρυμμένη στη σκέπη του κόσμου
η νεφελοκόκκυγος αηδόνα
τραγουδά και τραγουδά.

Σπλαχνίζεται ο Παντοκράτορας
σιγεί ο θύτης
χαμογελά η βία της εξουσίας.

Πάνω από όλους και από όλα
τραγουδά και τραγουδά
η χρυσή αηδόνα
και το τραγούδι της
μετάξι και τριαντάφυλλο
μέντα και κανελογαρύφαλο.

Τα ακούει σιωπηλά μόνος ο ποιητής
και σιγοχαράζει το άκουσμά του
το θείο όνειρο, τη θεϊκή ουσία
μόνος αυτός ακούει
μόνος αυτός εμπιστεύεται.

Για τα παραπέρα οι κραταιοί θεοί
Λύτρωση.