Σαν περπατούσα μέρα μες το πλήθος
τι ήθελε να ακουστεί αυτός ο ήχος,
τι ήθελα να γυρίσω να αντικρίσω
στην αγκαλιά του άλλου να σε δω.

Μα τι να κάνω είχα απορία
αχ και να είχα άλλη μια ευκαιρία
να `ρθω να σε αρπάξω ή να φύγω
ποτέ μου δε θα σου `κανα κακό.

Δειλός μπροστά σου,
μ´ ένα σου βλέμμα ταξιδεύω στο κενό,
μ´ ένα χαμόγελο τ’ αδύνατο μου μοιάζει αληθινό
κι είσαι όνειρο, κι ας είσαι απάτη
κι ας είσαι παρελθόν.

Ακόμα είσαι εδώ, να’ σαι μπροστά μου
σε σένα απλά σταμάτησε η καρδιά μου,
πως μετανιώνω για όσα σου έχω κάνει
μακάρι να σε είχα πίσω εδώ.

Δειλός μπροστά σου,
μ´ ένα σου βλέμμα ταξιδεύω στο κενό,
μ´ ένα χαμόγελο τ’ αδύνατο μου μοιάζει αληθινό
κι είσαι όνειρο, κι ας είσαι απάτη
κι ας είσαι παρελθόν.

Πως να αρνηθώ όσα ζήσαμε
ακόμα κι αν χωρίσαμε μου λείπεις τελικά
χωρίς εσένα περπατώ στο πουθενά.