Μυρίζω στο ποτήρι μου το χάλι,
αυτό που με κατάντησε εδώ,
να ψάχνω στο μεθύσι μου και πάλι
διέξοδο να μη σ’ ονειρευτώ.

Κι όλα γυρίζουν κι όλα κενά.
Δεν έχω μνήμη ούτε καρδιά.
Κι όλα γυρίζουν, δεν είσαι εδώ.
Σ’ αυτό το χάλι με προτιμώ,
να μην πονώ.

Αγγίζω στο ποτήρι μου την τρέλα,
σαλεύει το μυαλό μου κι είναι θολό.
Καλύτερ’ απ’ το να σου λέω έλα
κι εσύ να τρέχεις σ’ άλλον ουρανό.