Ποιος πόνος πήρε τη χαρά,
ποιό χέρι, ποιο φεγγάρι
και κλαίει το παλληκάρι
βουβό, βουβό στην ερημιά.

Ανοίχτε, απόψε, ουρανοί,
στα δυο, σαν την καρδιά μου,
γιατί είν’ ο πόνος μου πικρός,
καημός η μοναξιά μου.

Ποια πίκρα ήρθε το πρωί
και μού `βαψε τα χείλη,
τής θλίψης το μαντήλι
και κλαίω, και κλαίω στη ζωή.

Ανοίχτε, απόψε, ουρανοί,
στα δυο, σαν την καρδιά μου,
γιατί είν’ ο πόνος μου πικρός,
καημός η μοναξιά μου,
γιατί είν’ ο πόνος μου πικρός,
καημός η μοναξιά μου.