Από παιδί πλανιόμουνα
στο τίποτα κι αργούσα
και μία θάλασσα να βρω,
μάνα μου, δεν μπορούσα,
μάνα μου, δεν μπορούσα.

Ένα καράβι η ζωή με το Θεό κουρσάρο,
εγώ θα κόψω το σκοινί, μαζί του να σαλπάρω.

Από παιδί κρατιόμουνα
στην άκρη της αβύσσου,
να μην ξεπέσω στο κενό
μου `λεγε η φωνή σου,
μου `λεγε η φωνή σου.

Ένα καράβι η ζωή με το Θεό κουρσάρο,
εγώ θα κόψω το σκοινί, μαζί του να σαλπάρω.

Εγώ θα κόψω το σκοινί, μαζί του να σαλπάρω.