Αχ διαβάτη, ονειροβάτη πριν να πέσει η καταχνιά
Αχ διαβάτη, ακροβάτη πριν σου κόψουν τα σχοινιά
Μ’ ένα φωτεινό καράβι έπλευσες μακριά
Μ’ ένα φωτεινό καράβι κίνησες για άλλο ντουνιά

Στους Θεούς πήγα του Ολύμπου,
στο μαντείο των Δελφών
στο χρησμό τους να γυρέψω τα σημεία των καιρών
Μα ήταν μαύρα τα μαντάτα, μαύρη η συμφορά
πως με δάκρυα στα μάτια θα σε δω στερνή φορά

Ένα ολόλευκο μαντήλι θα κρατώ όταν σε δω
Θα’ ναι απόγευμα τ’ Απρίλη και θα σ’ αποχαιρετώ
Αχ το φωτεινό καράβι, πάλι είναι εδώ
Ειν’ στη μοίρα σου διαβάτη το ταξίδι τούτο εδώ