Ωραία που `ν’ το δειλινό
κι ο ουρανός π’ αλλάζει,
που παίρνει χρώματα πολλά,
μα κόκκινος μου μοιάζει.

Ο ήλιος κι αν δε χάνεται,
μια θάλασσα τον κλέβει.
Στον ουρανό δεν πιάνεται,
μάγισσα τον πλανεύει.

Στου δειλινού την ομορφιά
θα `ρθω να σε βρω μια βραδιά,
θα `ρθω να σε βρω μια βραδιά,
να σε γεμίσω με φιλιά!

Στου δειλινού την ομορφιά
θα `ρθω να σε βρω μια βραδιά,
θα `ρθω να σε βρω μια βραδιά,
να πάρει η αγάπη μας φωτιά.

Ωραία που `ν’ το δειλινό
σαν έρθει το φεγγάρι,
που το ασήμι του σκορπά
στον ουρανό με χάρη

κι η θάλασσα καταμεσής
βλέπει και το ζηλεύει.
Τέτοια ομορφιά αποβραδίς
σαν τ’ ουρανού γυρεύει.