Κι άλλη νύχτα πέρασε, μα δε φάνηκε η αυγή
κι άλλη νύχτα πέρασε και στο δάκρυ έχω πνίγει.

Μέρες πάνε εννιά που μου ΄χεις φύγει
και με τυλίγει η καταχνιά,
μέρες πάνε εννιά που οι νυχτερίδες
πιάσαν γωνιά μες της καρδιάς την παγωνιά.

Κι άλλη νύχτα πέρασε, μα δεν βγήκε ο Αυγερινός
κι άλλη νύχτα πέρασε κι είναι ο κόσμος σκοτεινός.

Έφυγες εσύ από κοντά μου ,
του έρωτά μου πικρό κρασί,
έχω πια πνιγεί μες το σκοτάδι
πόσο αργεί να ξημερώσει πια στη γη.