Στον πικρό γυρισμό μου (από πού άραγε;)
συχνά καθόμουν σ’ ένα καφενείο,
απ’ αυτά των ταπεινών θλίψεων με τα μακρόσυρτα δειλινά στα τζάμια.
Και μόνον όσοι πέθαναν νωρίς δεν έχασαν ποτέ τον δρόμο.