Απ΄του Περαία τη μεριά, στο Πέραμα πιο πέρα,
κατέβηκα κάποια βραδιά , λίγο να ξεχαστώ,
εκεί την είδα να ΄ρχεται, κι έλαμπε σαν τη μέρα
κι όταν μου χαμογέλασε, της γέλασα κι εγώ.

Πειραιώτισσα, δεν σ΄αρωτησα
ποια κρυφή φωτιά, έχεις στην καρδιά.

Απ΄του Περαία τη μεριά, Καστέλλα και Μοσχάτο,
την είδαν φίλοι μου καλοί να νυχτοπερπατά,
άλλον κρατούσε αγκαλιά και μ΄αφηνε μονάχο
εγώ που της συγχώρεσα σφάλματα παλιά.

Πειραιώτισσα, δεν σ΄αρωτησα
ποια κρυφή φωτιά, έχεις στην καρδιά.