Ὅπου σὺ πατεῖς τὸν πόδα, ἄνθη φύονται ναρκίσσου,
Καὶ σκεδάζετ’ ἀμβροσία θεσπεσία παραδείσου.
Ἡ ἐλπὶς σὲ συνοδεύει ἡ ἀείποτε γελῶσα,
Κ’ ἡ ἀγάπη ἡ γλυκύ τι καὶ ἐαρινὸν ὁρῶσα,
Ἡ ἐγκράτεια κατόπιν, εἶτα ἡ δικαιοσύνη,
Καὶ ἡ ἀνεξαρτησία καὶ ἡ μεγαλοφροσύνη.