Απ’ την πόλη, έφυγαν όλοι
Τώρα μόνος έλεος ψάχνω για να βρω
Απ’ το ψέμα, το σκοτάδι
Απ’ τον πόνο κι ότι είδαν τα μάτια μου εδώ
Κάθε ώρα μου περνάει
Ψάχνοντας πάλι, γυρίζω στο δρόμο αυτό

Σ’ αγαπώ, σαν τη μοναξιά μου
Που τριγυρίζει την καρδιά μου
Σ’ αγαπώ κι ας ξέχασα κιόλας
Τι είναι ο θάνατος και που τη λύτρωση να βρω

Απ’ την πόλη, έφυγαν όλοι
Τώρα μόνη φως στο κορμί μου αναζητώ
Ο καρπός της ομορφιάς του
άφησε κάτι στην όψη του θανάτου
Της αγάπης τη σκιά μου
Θάνατος είναι που πνίγει την καρδιά μου

Σ’ αγαπώ, σαν τα όνειρά μου
Σαν την κατάρα εκείνη της σκιάς μου
Σ’ αγαπώ κι ας ξέχασα κιόλας
Τι είναι ο θάνατος και πως τη λύτρωση θα βρω

Γι’ αυτό λοιπόν έχε γεια
Σε χαιρετάω για πάντα
Δεν ήσουν λύση αλλά πόλεμος
Ψυχές που έφερε ενάντια
Γι’ αυτό λοιπόν έχε γεια
Δε θα γυρίσω εδώ πάλι
Νερό θα βρω στο δάσος αυτό
Λυτρωμένος, ψηλά το κεφάλι