Ἐκεῖ θ’ ἀκούσω τὴ φωνὴ ποῦ μ’ ἕνα λόγο μόνο,
πλάττει τῆς μάνας τὴν καρδιά, τὸν κεραυνό, τ’ ἀηδόνι·
ὅλα νὰ ἰδῶ σὲ μια μορφὴ κι’ ἀμέτρητο τὸν χρόνο
καὶ κάτω ἀπὸ τοῦ θρόνου Σου τὸ φῶς, τὸ χάρο σκόνη·
κ’ ἡ σκόνη αὐτὴ νὰ γίνεται φτερά, πουλιά, λουλούδια,
κρύα κι’ ἀθάνατα νερὰ κι’ ἀγγελικὰ τραγούδια...