Ὁποῖον ὁ πολιτισμὸς μὲ φέρει οὗτος τρόμον·
ἐπάρατος, ἐπάρατος ὁ τῶν σιδηροδρόμων
καὶ ταχυπλόων ὁ ἀτμός· τοῦ τάχους ἡ νεφέλη,
ἡ φέρουσα τῶν κεραυνῶν τὰ φῶτα ὅπου θέλει!
Ἀλλὰ ἐπάρατος καὶ σύ, τηλέγραφε, νὰ ἦσαι·
σύ, ὅστις καὶ τοῦ κεραυνοῦ ταχύτερον κινεῖσαι
διὰ νὰ φέρῃς εἴδησιν δακρύων καὶ θανάτων,
ἄψυχε κόραξ, γλαὺκ βωβὴ πενθίμων ἀγγελμάτων.
Τι ἐὰν φέρῃς καὶ χαρᾶς μολπήν; ἡ εὐτυχία
δὲν πλεονάζ’ εἰς τὴν ζωὴν ποτέ, καιρὸν κανένα
κ’ εἶναι σπανία τῆς πτωχῆς χαρᾶς ἡ ἀγγελία·
φεῦ! Κεραυνόνεις ἑκατὸν κ’ εὐαγγελίζεις ἕνα!