Λαγνείαν πλέει εἰς τὴν γῆν τῶν φώτων ὁ ἀέρας·
βαίνων εἰς πεζοδρόμια ὁ ξένος τὸ ἑσπέρας
κυκλοῦται ἀπὸ ἐμμανεῖς βακχίδας καὶ ὠθεῖται·
ὡς λεία τις ἁρπάζεται, ὡς λεία ἀμφισβητεῖται.
Ἀνάγκη κατὰ γυναικὸς αὐτὸν νὰ προασπίσῃ
ὡς κόρη τὴν τιμὴν αὐτοῦ· πλὴν μάτην θ’ ἀπειλήσῃ,
πλὴν μάτην θ’ ἀποποιηθῇ καὶ θ’ ἀντιτάξῃ βίαν·
ἡ πάλη ἐξακολουθεῖ μακρὰ καὶ λυσσαλέα
καὶ φεύγει, ὡς ὁ Ἰωσὴφ ἀφήνων τὸν μανδύαν·
οὐαὶ εἰς τὸν βραδύποδα καὶ νωχελῆ Ὀρφέα!