Ὀπίσ’ ὀπίσω, ἄνθρωποι· μὴ πλέον προχωρῆτε,
μὴ πλέον εἰς τὴν πρόοδον ἐκτείνετε τὸ βῆμα.
Ἂν πρόοδος, τὸ προχωρεῖν εἰς ἄβυσσον καλῆται,
ὀπίσω εἶναι ἡ αὐγή, ἐμπρὸς σας νὺξ καὶ μνῆμα.
Ὅστις τοσοῦτον προχωρεῖ κ’ εἰς τόσον ὕψος φθάνει,
τὴν μοῖραν τοῦ Φαέθωνος ὑψούμενος λαμβάνει...
Μὴ θέλετε νὰ μάθετε τὰ πάντα· μὴ ζητῆτε
τὰ πάντα νὰ γυμνώσετε, τὰ πάντα νὰ ἰδῆτε·
ἄφετε εἰς τὴν ὕπαρξιν μυστήριόν τι ἔτι·
ἡ κόρη τὴν αἰδὼ αὐτῆς καλύπτει, δὲν ἐκθέτει·
καλυπτομένη μειδιᾶ ὡς ἔαρος ἡμέρα,
πλὴν γυμνωμένη δυσειδὴς καθίσταται ἑταῖρα.
Ὤ, ναί· ἡ φύσις μητρικῶς πᾶν ὅ, τι σκέπει, σκέπει·
ὅταν γυμνόνετε αὐτήν, γυμνόνεται μητέρα·
αὐτὸ τὸ θεῖον· τὸν Θεὸν γυμνὸν κανεὶς δὲν βλέπει.
Ἦτο ὡραία ἡ ζωή, πολὺ ὡραιοτέρα,
ὁπότε πέπλος ἔσκεπε τὰ πάντα μυστηρίου
κ’ ἐβάδιζεν ἄνθρωπος μ’ ἀφέλειαν παιδίου·
θεόπλαστος, ὁλόκληρος εἰς τὸν Θεὸν ἀνήκων,
χωρὶς νὰ τὸν ἀμφισβητῇ τὸ γένος τῶν πιθήκων!!.