Ἄκοντες δύσμοιροι φονεῖς καὶ ἴσως πλήρεις τρόμου,
διὰ νὰ θρέψουν τέκνα των πεινῶντα ἄλλων πλήττουν,
πλὴν πίπτ’ ἡ κεφαλὴ αὐτῶν ἐπὶ τῆς λαιμητόμου·
κ’ ἐκεῖνοι, ὅπου κήρυγμα ἐπάρατον κηρύττουν,
οἵτινες πλήττουν τὴν ψυχὴν μὲ λόγον δολοφόνον,
οὐχὶ μιᾶς ὑπάρξεως, ἀλλὰ λαῶν μυρίων,
ἐκεῖνοι ἔμπλεοι τιμῶν, μέσῳ φαιδρῶν ἀνθώνων,
διέρχονται ἀτάραχοι, εὐδαίμονες τὸν βίον!
Ἡ λαιμητόμος δι’ αὐτοὺς δὲν εἶναι· ὤ, ἐκείνη
κοινὸν φονέα τιμωρεῖ· τὸν ἔξοχον ἀφήνει.