Κι έφυγε με την κόμη του κατά το Λαύριο,

κουβαλώντας τ’ ανάλαφρο κεφάλι του

– φούσκα πλωτή μες στο αίμα.

Κι απ’ όλα όσα γίνονται εδώ,

δεν είδε τίποτα. Τίποτα…Πάρεξ

πως η ζωή είν’ ένα γλυκό μετάξι.

Τίποτ’ άλλο.