«Πρέπει, οπωσδήποτε, ν'αλλάξω ζωή, αλλιώς είμαι χαμένος.Βέβαια έχω καιρό μπροστά μου, είμαι ακόμα νέος.Aν μπορούσα να ξεφύγω αυτή την άθλια καθημερινότητα, υποχρεώσεις και συνήθειες και συμβιβασμοί, αν σταθώ λιγώτερο εύκολος στις διάφορες προφάσεις-μα ιδιαίτερα αν βάλω πια ένα τέλος σε τούτες τις αιώνιες αναβολές.Τοτέ, αλήθεια, ίσως φτιάξω κάτι, ίσως μάλιστα και κάτι το μεγάλο όπως ονειρεύομουν από παιδί...»

Έτσι έγραφε καποιος ένα βράδυ με χέρια που τρέμανε.Κι έκλαιγε.Ύστερα νύσταξε κι αποκοιμήθηκε.Το πρωί, μόλις θυμόταν κάτι αόριστα.Και σε μερικά χρόνια πέθανε.