Έτσι
κι όταν σε διώχνουν,

η
πραγματικότητα γίνεται απίστευτα μακρινή

σα φανταστική,

κι ούτε
θυμάσαι καν πως κατέβηκες τη σκάλα,

πως πέρασες
το δρόμο,

πως έφτασες
ως εδώ –

όπως όταν
σε οδηγεί, καμιά φορά,

μια αβάσταχτη μουσική από το χέρι.