- Ο ποιητής έρχεται.
- Καλώς τονε λοιπόν;
- Ο ποιητής φεύγει.
- Λοιπόν; Καλό ταξίδι.
- Του ποιητή οι νύχτες είναι δάσος
που μόλις μπαίνει κάτω από τα δέντρα του
το δάσος παραδόξως παίρνει πυρκαγιά.
- Να πάρει λουμιναλ να κοιμηθεί.
- Ο ποιητής καίγεται.
- Έπαιζε ανέκαθεν μ’ ευφλέκτους ύλας
Λυπούμεθα, αλλά το `ξερε:
Οι φίλοι του δεν ήταν πυροσβέστες.
Ο ποιητής πεθαίνει πέθανε.
Λυπούμεθα να νεκρολογηθεί.
Στείλτε στην κηδεία του λουλούδια φυσικά
κι ας τελειώνουμε
οι πεθαμένοι με τους πεθαμένους
αφού ο ποιητής πέθανε.
Εμείς ακόμα συνεχίζουμε:
Έχουμε φεστιβάλ ελληνικών ταινιών
έχουμε τον "καημό της ρωμιοσύνης"
την Κάλλας στην Επίδαυρο
την Ίλια που "Ποτέ την Κυριακή"
τον Κένεντι στα πρόθυρα.
Συνελόντι ειπείν
είμεθα
Α - πη - σχο - λη - μέ - νοι.