Τι κι αν ανάψεις το φως
δεν είναι ο πόνος κρυφός
έχει μάτια, έχει στόμα, γέλιο και φωνή,
αίσθηση, απουσία ζωντανή.

Είν’ ο έρωτας αγκάθι που το δάχτυλο τρυπά
μια στάλα αίμα που σου βάφει
και το πριν και το μετά.
Κι αν έχει πέσει χιόνι μέσα στην καρδιά
μονάχα μη σβηστεί η φωτιά.

Δίπλα σου η σκέψη πετά
λες κι υπάρχει μετά
πήγα πάλι να σου κόψω άσπρο γιασεμί
μόνος μου στην ίδια διαδρομή.

Είν’ ο έρωτας αγκάθι που το δάχτυλο τρυπά
μια στάλα αίμα που σου βάφει
και το πριν και το μετά.
Κι αν έχει πέσει χιόνι μέσα στην καρδιά
μονάχα μη σβηστεί η φωτιά.