Τι έν γκλυτσέα τούση νύφτα τι έν ώρια
τα εβώ ε πλώνω πενσέοντα σε σένα
τσ’ ετού μπει στη φενέστρα σου αγάπη μου
της καρδίας μου σου `νοίφτω την πένα
Λαριλό...

Εβώ πάντα σ’ εσένα πενσέω
γιατί σένα φσυχή μου `γαπώ
τσαι που πάω που σύρνω που στέω
στην καρδιά μου πάντα σένα βαστώ
Λαριλό...

Και σου μάι μ’ αγάπησε ώρια μου,
ε σου πόνησε μάι άσσε μένα,
είττα χείλη σου εν άνοιτσε μάι
πει τα λόγια τσ’ αγάπης βλοημένα
Λαριλό...

Κ’ είττ ’ αμμάι σου, άτσε μάγο, γκλυτσέο,
εν άνοιτσε μάι για μένα φτεχό,
μα που πάω, που σύρνω, που στέω
εις την καρδιά μου πάντα σένα βαστώ
Λαριλό...

Καληνύφτα σε ’φήνω και πάω
πλάια σου `τι `βω πίρτα πρικό
τσαι που πάω που σύρνω που στέω
στην καρδιά μου πάντα σένα βαστώ
Λαριλό...