Απ’ το έρημό μου στρώμα
πρωί έρχομαι σ’ εσένα
με τα χείλη διψασμένα
κι ένα βλέμμα, κι ένα βλέμμα σου γλυκό,
με τα χείλη, τα χείλη διψασμένα
κι ένα βλέμμα, κι ένα βλέμμα σου γλυκό.

Πού `ναι ο έρως, πού `ναι η θύμησις,
πού `ν’ τα στέφανα που ορκίσθης,
πού `ν’ τα στέφα- τα στέφανα του γάμου
πού `ν’ τα ρόδα, πού `ν’ τα ρόδα κι οι ευωδιές,
πού `ν’ τα στέφα- τα στέφανα του γάμου
πού `ν’ τα ρόδα, πού `ν’ τα ρόδα κι οι ευωδιές.

Του λοιπού, αν θες να ζήσω,
δώσ’ μου τα λουλούδια πίσω,
δώσ’ μου πίσω, πίσω τα λουλούδια,
πάρε πίσω, πάρε πίσω τα φιλιά,
δώσ’ μου πίσω, πίσω τα λουλούδια,
πάρε πίσω, πάρε πίσω τα φιλιά.