Σήμερον έρχεται ο Χριστός
ο επουράνιος Θεός
στη πόλην Βηθανίαν,
Μάρτα κλαίει τζι η Μαρία
Λάζαρον, τον αδελφόν της.
- Αν εδώ ήσουν Χριστέ μου,
δε θ΄απέθνησκε αδελφός μου.
Τότε λέγει στην Μαρίαν:
- Άγομεν εις τα Μνημεία.
Παραυτύς στον τόπον ήρτασιν
τζιαί τον τάφον του εδείξασιν.
Τότε ο Χριστός δακρύζει
τζιαί τον Άδην φοβερίζει:
- Δεύρο έξω Λάζαρέ μου,
φίλε και αγαπητέ μου.
Λάζαρος απελυτρώθη,
ανεστήθην τζι εσηκώθην
ζωντανός, σαβανωμένος
τζιαί με το τζερίν ζωσμένος.
- Λάζαρε, πε μας τι είδες
εις τον Άδην που επήες.
- Είδα φόβους, είδα τρόμους
είδα βάσανα τζιαί πόνους.
Φέρτε μου λίγο νεράκι
να ξεπλύνω το φαρμάκι
της καρδίας, των χειλέων,
τζιαί μην μ΄ερωτάτε πλέον.
Του γρόνου πάλιν να΄ρτομεν
με υγείαν να σας δούμεν
στους οίκους σας χαρούμενοι
τζιαί να σας τραουδούμεν.

Τζιαί εις πολλά τα έτη.