Παράνομους θέλω θεούς
και φίλους παρακατιανούς
του κόσμου τ’ αποβράσματα
της συμφοράς τα πλάσματα

Μ’ αυτούς μπορώ να ονειρευτώ
και σ’ αγκαλιές να κυλιστώ
δίνω μαζί τους ραντεβού
σ’ αυτή την κόλαση δεν έχει αλλού

Δε θέλω εγώ παρηγοριές
ψευτιές να λες κι υπερβολές
βαρέθηκα πια τους καλούς
τους καθώς πρέπει και σωστούς

Αυτοί με φέραν ως εκεί
και ζω σα να `μαι φυλακή
βαρέθηκα πια τους καλούς
τους καθώς πρέπει και σωστούς

Αδέσποτα θέλω σκυλιά
κι από τις μάντρες υλικά
στολίδια απ’ τ’ αζήτητα
της παρακμής τ’ αήττητα

Φτωχές εικόνες να φιλώ
κι αμαρτωλούς να προσκυνώ
αφού η ψυχή μου προτιμά
Καβάφη λόγια κι όχι Παλαμά