Ὁ παρών χρόνος καί ὁ παρελθών χρόνος

εἶναι ἴσως καί ὁ δύο παρόντες στόν μέλλοντα χρόνο,

καί ὁ μέλλων χρόνος περιέχεται στόν παρελθόντα χρόνο.

Ἄν ὅλος ὁ χρόνος εἶναι αἰωνίως παρών

ὅλος ὁ χρόνος δέν μπορεῖ νά πληρωθεῖ.

Ὅ, τι θά μποροῦσε νά συμβεῖ εἶναι μια ἀφαίρεση

πού παραμένει μια διαρκής δυνατότητα

μόνο σ’ ἕναν κόσμο ἀπό εἰκασίες.

Ὅ, τι θά μποροῦσε νά συμβεῖ καί ὅ, τι συνέβη

δείχνουν σ’ ἕνα τέλος, πού εἶναι πάντοτε παρόν.

Βήματα ἀντηχοῦν στή μνήμη

στό μονοπάτι πού δέν πήραμε

πρός τήν πόρτα πού ποτέ δέν ἀνοίξαμε

τοῦ κήπου μέ τίς τριανταφυλλιές. Οἱ λέξεις μου ἀντηχοῦν

ἑπομένως, στό μυαλό σου.

Ὅμως γιά ποιο λόγο

νά ταράξει κανείς τη σκόνη στήν κούπα μέ τα ροδόφυλλα

δέν ξέρω.