Πολλά τραγούδια τραγουδήσαμε...
Κάποτε σε δρόμους έρημους τις νύχτες
Με φόντο μιαν αφίσα κολλημένη.
Κάποτε σε διαδηλώσεις
Με τη φωνή του πλήθους.
Όλα τώρα παρέμειναν βουβά,
Όλα ξεχάστηκαν,
Άλλα προδόθηκαν...
Ένα τραγούδι μοναχά θυμάμαι
Ένα αξέχαστο τραγούδι.

Του αντρειωμένου ο θάνατος,
Του αντρειωμένου το μαρτύριο,
Ύμνος, τραγούδι και κατάρα.
Ανατριχιάσαν οι δειλοί,
Αντάριασαν οι απόκληροι.
Δεν αντηχήσανε τα Τάρταρα, τα Ηλύσια
Μήτε ο Παράδεισος κι η Κόλαση.Για κείνους που ανασταίνουν την ελπίδα,
όσους στεγνώνουν μέρα - νύχτα τη ζωή τους,
όσους κραδαίνουν ένα λάβαρο αιματόβρεχτο,
Για μια πατρίδα,
Για μια σημαία,
Για μια σταλιά αξιοπρέπειας...
Ανάβλυσε του αντρειωμένου το τραγούδι.