Μπορεί να φταίει η βροχή
μπορεί που είναι Κυριακή
κι απ’ το πρωί με βασανίζει
ετούτη η θλίψη.

Μπορεί και να `ναι η συννεφιά
που `χει σκεπάσει την καρδιά
κι ο ουρανός που μια στιγμή
δεν έχει ανοίξει.

Μπορεί να φταίει που δεν είσαι πια εδώ
κι έχω καιρό εγώ τα μάτια σου να δω
μπορεί να φταίει που μ’ αφήνεις να πονώ
και πίκρα ν’ ανασαίνω...
Μπορεί να φταίει ότι πια δε μ’ αγαπάς
και σ’ άλλη αγάπη έχεις φύγει για να πας
κι από τους φίλους πια κανέναν δε ρωτάς
αν ζω ή αν πεθαίνω...

Μπορεί να φταίει η καρδιά
που την πειράζει η μοναξιά
και δίχως λόγο όλη μέρα
υποφέρει.

Μπορεί να φταίει κι ο καιρός
συννεφιασμένος, σιωπηλός
που καταιγίδα, να το δεις,
ότι θα φέρει.

Μπορεί να φταίει που δεν είσαι πια εδώ...