Ο ένας σε φωτίζει με την ζέση του,
ο άλλος σ’ εσένα εναποθέτει το πένθος του, Φύση!
Εκείνο που γιά τον έναν σημαίνει Ταφή,
γιά τον άλλον σημαίνει Ζωή και Λάμψη!

Άγνωστε Ερμή, που με βοηθάς
και που πάντοτε με πτοείς,
που μ’ εξισώνεις με τον Μίδα,
τον πλέον θλιβερό των αλχημιστών,

εξαιτίας σου μετατρέπω τον χρυσό σε σίδερο
και τον παράδεισο σε κόλαση.
Μέσα σε νεκροστρωμνή από νεφέλες

ανακαλύπτω έν’ αγαπημένο πτώμα,
κ’ επάνω στις ουράνιες ακτές
κτίζω μεγάλες σαρκοφάγους.