Πάν’ απ’ τα σπλάχνα της Τζενίν πετούν τα όρνια
κράζουν να διώξουν τα αχόρταγα θηρία
που, μπουκωμένα με συκώτια και πλεμόνια,
σκάβουν ακόμα για... εστίες ανταρτών.

Κλαδί ελιάς οι ευρωμπροστάτοι λεν πως φέρνουν
- αυτό που πήγαν και στην πρώην Γιουγκοσλαβία!-
και μοιάζουν κόρακες στα νύχια που κραδαίνουν
σαν κλωναράκια τρυφερά... οστά παιδιών.

Κι όσοι - χωστά ή φανερά - βάλανε πλάτη
για να σταυρώσουν οι Ευρωνάτοι τη Σερβία
πάλι στηρίζουνε τη σκάλα του τζελάτη,
του εργοδότη της ειρήνης των καρφιών.

Βγάζει, ξανά εκ των υστέρων, κι ο `διοχτήτης
το περιστέρι του Πικάσο απ’ τη σάλα
μήπως του φέρει σαν κοψίδ’ απ’ τη Ραμάλα
τον καταλύτη του βραχνά των εκλογών.

Μπουλντόζες σπρώχνουν τους νεκρούς για να περάσει
τουτ’ η πομπή βραδυφλεγούς ανθρωποσύνης
- αλλ’ απ’ τις τρύπες των χεριών της Παλαιστίνης
ρέει αβίαστα, σαν αίμα, το "αργόν"...