Τα χέρια πλένοντας οι θύτες, σαν Πιλάτοι
ρίχνουν ευθύνες "αμφιπλεύρως", όπως πάντα
και εξομοιώνουν των λαών την ιντιφάντα
με τις δικές του εκατόμβες και σφαγές.

Όσοι, με νόμο τους τον τρόμο και τη βία,
κάναν παράνομο το μέλλον του πλανήτη
τώρα δικάζουν το παρόν για ανταρσία
και τ’ αναγκάζουνε να σκύψει με κλωτσιές.

Βιαστές βαφτίζουν το βιασμό.... δικαιοσύνη
και την αντίσταση την λεν τρομοκρατία
κι όσους δεν έσκυβαν εκεί, στην Παλαιστίνη
σαν τα σφαχτάρια τους κρεμάνε τις θηλιές.

Της νέας κρίσης οι κριτές - καν και στ’ αρνιά τους-
δεν επιτρέπουν σταθερές βοσκές και στρούγκες.
Σε μονοδρόμους τα προγκάν’ με τα σκυλιά τους
ή σ’ αδιεξόδους τα ξεκόβουν - βομβιστές.

Κι οι δικαστές - π’ αντί οδόντος βγάζουν μάτια-
σαν δίνουν "λύσεις... φιλικές" - λυκοπαγίδες!-
κρίκο τον κρίκο μας αλλάζουν αλυσίδες
γιατί σκουριάσανε και σπάζουν οι παλιές.