Μια πανικόβλητη οικογένεια φάνηκε να τρέχει σ’ ένα δάσος.
Κάποτε ένας απ’ αυτούς ήταν σ’ ένα δωμάτιο και έπινε καφέ από μια κούπα. Ξαφνικά
η κούπα είπε όχι όχι, φτάνει πια, ενώ άρχισε να χτυπάει τον καφεπότη στο κεφάλι.
Κάποτε ένας άλλος ήταν σ’ ένα δωμάτιο καθισμένος σε μια καρέκλα. Ξαφνικά η καρέκλα
είπε, ως εδώ και μη παρέκει, ενώ τον τίναζε απ’ την ποδιά της καταγής και καθόταν πάνω του.
Κάποτε, ακόμα ένας άλλος, που ήτανε ακουμπισμένος στον τοίχο ενός δωματίου, σπρώχτηκε
βίαια απ’ τον τοίχο, ενώ ο τοίχος έλεγε, κουράστηκα να κουβαλάω το ταβάνι ενώ ακουμπάς
πάνω μου. Έτσι ο τοίχος άρχισε να ακουμπά πάνω στον άνθρωπο που έπεσε στο πάτωμα με
τον τοίχο από πάνω του.
Τώρα μια πανικόβλητη οικογένεια φάνηκε να τρέχει σ’ ένα δάσος.